Την Κυριακή απόγευμα στο Ολύμπιον στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προβλήθηκε για 2η φορά μέσα στο 10ήμερο που διαρκεί η νέα ταινία του Michel Ocelot "Les Contes de la nuit", Ιστορίες της νύχτας στα ελληνικά. Η ταινία είναι εκπληκτική, ειδικά αν λατρεύεις τα animations όπως εγώ. Κάθε σκηνή της αποτελεί έμπνευση. Χρώματα που σε συναρπάζουν, χρώματα που ήθελα να τα έχω μπροστά μου και να τα κοιτάω για ώρες, μέρες, χρόνια. Χρώματα που ήθελα να έχω ένα μπλοκ ζωγραφικής και μαρκαδόρους, νερομπογιές, ξυλομπογιές, κηρομπογιές και ότι άλλο έχει η τσάντα ενός παιδιού στο νηπιαγωγείο και να αρχίζω να ζωγραφίζω. Και σε αυτή τη σκέψη άρχισα να ανησυχώ για μένα καθώς αν συγκρίνεις μια ζωγραφιά δική μου με ενός 3χρονου, το 3χρονο κερδίζει Όσκαρ, Έμμυ, Πούλιτζερ, Νόμπελ. Και όχι ένα από αυτά, όλα μαζί. Και αν δεν μπορείς να ζωγραφίσεις, μπορείς να εμπνευστείς για πράγματα που αγαπάς. Έτσι και εγώ άρχισα να σκέφτομαι ρούχα, παπούτσια, τσάντες, κοσμήματα. Αυτά που αγαπώ.
